Telkens ik een paar pagina's klaar heb ga ik er een plaatje uitlichten om wat commentaar op te geven. Dit keer dus dit plaatje van de slapende security guard. Telkens als mijn tekentempo omhoog gaat ondergaat mijn tekenstijl een zekere metamorphose naar de old school belgische tekenstijl waarmee ik opgegroeid ben. Als kind tekende ik vooral tekeningen van Marc Sleen, Franquin en Will (Baard & Kale) na.Later als volwassene probeerde ik mijn stijl wat te moderniseren en er kwamen ook andere invloeden zoals Hugo Pratt, Tardi en de Hernandez brothers maar zoals gezegd, die stijl uit mijn kinderjaren popt steeds weer op. Nu probeer ik het zelfs niet meer weg te werken. Ik heb deze strip van bij het opzet een zekere retro feel proberen te geven. Het is dan wel een soort science fiction maar het hoofdpersonage loopt rond met een ouwe donderbus. Er zijn geen gsm's noch computers. Bemerk op de tekening van de security guard, die ouwbollige telefoon en de geruite thermosfles. Alles om een nostalgische feel aan het geheel te geven. Ik gebruik ook de klassieke in onbruik geraakte elementen zoals tekstkaders (Stuwen het verhaal lekker vooruit) wegspattende zweetdruppeltjes (zelfs voor robots) en klassiekers als het brandende lampje bij een idee of zoals hier de boomstronk en de zaag om gesnurk weer te geven.
Geen idee hoe al die elementen in onbruik zijn geraakt.Recentelijk herlees ik veel van mijn ouwe Nero albums en ze zijn fantastisch. Wat een onzin dat tekstkaders niet kunnen, dat alles uit de tekeningen moet af te leiden zijn. Dan kom je bij graphic novels waarbij ze er twintig pagina's over doen om iemand te zien opstaan uit zijn bed, de gebruikelijke ochtendrituelen te doen en tenslotte de straat op te gaan. Spannend!
