Musidora

 Flipside city start met het volledig met tape omzwachtelde levenloze lichaam van een jonge vrouw. Later blijkt het om Musidora (Grieks voor "Gift of the muses") te gaan. De ex-vrouw van hoofdpersonage Valgeir Blunderbuss. Na de lijkschouwing komt ze miraculeus terug tot leven en spookt door de straten van Flipside city. Het personage is een hommage aan de echte Musidora, een bijzonder populaire franse actrice in de tijd van de stille film. Vooral haar rol als Irma Vep (anagram van vampire) in het tiendelige filmfeuilleton "Les vampires" van regisseur Louis Feuillades maakte haar beroemd.  In die reeks films waarvan het eerste deel in 1915 verscheen liep ze erbij als een voorloopster van Batwoman in zwarte maillot en  cape (Zie foto).De franse striptekenaar Tardi is ook zwaar beinvloed door de filmreeks in zijn "Isabelle Avondrood" verhalen. De films zijn naar hedendaagse normen nogal traag. De meeste kun je integraal bekijken op You tube. In de link zie je een kort fragment met het eerst optreden van Irma vep in het derde deel van de Vampires reeks.http://www.youtube.com/watch?v=rWE2dC5mtT0

In 1996 is een goeie hommage aan "Les vampires" verschenen. Titel van de film is "Irma Vep" en de wondermooie Maggie Cheung, de ster in vele films van Wong Kar Wei, speelt de hoofdrol van Musidora alias Irma Vep. Regisseur was Oliver Assayas. Helaas nog niet op DVD met nederlandstalige onderschriften.Zie de trailerhttp://www.youtube.com/watch?v=UtY0OBL6Tgo

Sylvain proust

De laatste weken zitten zwoegen aan mijn Flipside city comic. De allereerste scene waarin seriemoordenaar Sylvain Proust voorkomt en het viel niet mee. Meer dan twee weken werken aan één pagina en de volledige scene beslaat twee pagina's. Probleem is dat ik de figuur nog niet goed in de vingers heb zitten. Te weinig voorbereidend schetswerk allicht (Geen). Lang getwijfeld over zijn outfit ook. Tenslotte gekozen voor een lange olijfgroene regenjas met capuchon en roodgeverfde haren. Sylvain Proust is van nature zwartharig zoals je kunt zien aan de blauwige schijn op zijn kin vanwege zijn zware baardgroei.
Hiernaast het enige plaatje dat vlotjes in één keer op papier stond. Al de rest heb ik menig keer over gedaan.

Flipside city police versus the keystone cops

 Deze week even uitwijden over het gehelmde en van een pinguinachtig uiterlijk voorziene politiecorps dat de wet handhaaft in mijn Straybots en Flipside city comics. Vooreerst, het zijn geen pinguins maar robots met een pinguindesign. Waarom? Omdat ze er stom uit zien en alleen daarom. De inspiratie komt uiteraard van oude strips zoals de katzenjammerkids en de sjampetter van Marc Sleen. Maar die haalden ook de mosterd bij de Keystone cops. Het fictieve politiecorps dat in het tijdperk van de stille film razend populair was. In de jaren tien van de vorige eeuw is er een ganse reeks "Keystone cops" films gemaakt, maar ze maakten ook hun opwachting bij andere vedetten als Chaplin, Buster keaton enz... In de jaren zestig kwamen de filmpjes vaak op de toenmalige BRT onder de noemer "Comedy capers". In de link dragen ze een kepi in plaats van een helm, maar het is verreweg het grappigste fragment dat ik gevonden heb.http://www.youtube.com/watch?v=RWZD_bkNK-c

Van pulp naar road comic

Nog eens in de archieven gedoken deze week.Na het afwerken van mijn Pulp story, halfweg de jaren negentig storte ik mij meteen op een ander favoriet genre van mij. De road movie of in dit geval de road comic. Zonder uitgeschreven scenario begon ik onmiddellijk te tekenen, iets wat ik overigens wel meer doe. Het idee was simpel. De hoofdrolspelers rijden in een rode cabriolet met een surfplank op de achterbank richting kust. De typische on the road filosofie "De reis is belangrijker dan de bestemming" indachtig zou er onderweg van alles gebeuren zodat pas op de laatste pagina het kustplaatsje zou bereikt worden. Helaas, toen me duidelijk werd dat ik mijn pulpverhaal aan geen enkele uitgever kon slijten verging me ook de zin om weer eens vier jaar aan een nieuwe comic te werken. Het is dus bij één pagina gebleven en dubbel helaas, nu ik die pagina voor het eerst in 15 jaar bekijk vind ik hem best mooi, nog artisanaal ingekleurd met magic markers en kleurpotlood.

Om nog wat uit te wijden over het on the road gevoel, ik heb helemaal niks met het gelijknamige flutboek van Jack Kerouac. Ik heb het in mijn leven reeds enkele keren gelezen, de eerste keer toen ik zestien was, telkens met het idee van, een dergelijke klassieker moet toch goed zijn, misschien mis ik iets. Niet dus. Een ongelofelijke wanker die Kerouac. Mijn favoriete on the road boek is "Travels with my aunt" van de Britse schrijver Graham Greene. Dat beschrijft tenminste reizen zoals ik het ervaar. Er is een weliswaar slechte verfilming geweest, begin jaren zeventig, met een bijzonder ergerlijke tante. niettemin een linkje naar een fragment. http://www.youtube.com/watch?v=CD76A_H0hDw

Pulp 2

Pulpboekjes en B-movies hebben me altijd al geinspireerd. Begin de jaren negentig heb ik zo'n vier jaar gewerkt aan mijn allereerste lange strip. De titel van het verhaal was "Pulp". Toen het verhaal na jaren hard labeur eindelijk af was draaide in de bioscopen de film "Pulp Fiction". Een britpop band onder leiding van Jarvis Cocker bestormde de britse hitlijsten. Naam van de groep..."Pulp". Tenslotte verscheen de allerlaatste roman van de Amerikaanse cultauteur Charles bukowski. Uiteraard was het boek getiteld "pulp" en ik kon uitkijken naar een originelere titel voor mijn strip. Eerst bedacht ik "Feuerkopf", De naam van een obscure nachtclubzangeres die voorkwam in het verhaal. daarna heb ik het nog eens gewijzigd in "Technograd", De naam van de fictieve stad waar het verhaal zich afspeelde. Niettemin , het verhaal is nooit verschenen, gelukkig maar! Als ik het nu herlees valt het scenario me nog goed mee,maar de tekeningen zijn werkelijk van een te laag niveau. De covertekening hierboven valt nog enigszins mee.
De naam "Pulp" wordt nog steeds veel gebruikt, Zie de Websites http://pulpdeluxe.be/ en http://www.pulpman.nl/ het striptijdschrift van Fred De Heij.

Pulp

 Vandaag twee pulpboekjes gekocht in de kringwinkel voor tien cent het stuk. Zo heb ik er al een flinke verzameling. Die boekjes zijn niet noodzakelijk om te lezen, niet al die verhalen hebben de tand des tijds doorstaan. Het zijn vooral de covertekeningen die me charmeren. De twee die ik vandaag  aangeschaft heb bijvoorbeeld, uit de reeks pyramide zakromans, gedrukt in 1950 en elk voorzien van een prachtige cover, getekend door de nederlander Guust Hens (1907-1976). De man heeft een flinke catalogus bijeengetekend  gaande van  affiches voor philips en de bijenkorf tot talloze boekomslagen (o.a. de Billy Bradley jeugdreeks) en zelfs een aantal korte strips.